انقباض دوپویترن چیست؟
آیا تا به حال چیزی در مورد انقباض دوپویترن به گوشتان خورده است؟ یا حتی آن را تجربه کرده‌اید؟ آیا تا به حال شده که بدون هیچ علتی و به صورت ناگهانی انگشتان دستتان جمع شوند و انقباض شدیدی را تجربه کنید؟ این همان بیماری دوپویترن یا بیماری وایکینگ است. عارضه‌ای که منجر به جمع شدگی انگشتان دست می‌شود و علت آن هم هنوز به صورت دقیق مشخص نیست و تنها حدس و گمان‌هایی در مورد دلیل این اتفاق وجود دارد. ما در ادامه این مطلب قصد داریم تا بیشتر در مورد ماهیت این بیماری، علائم آن، فاکتورهای موثر در بروز آن و همچنین درمان آن صحبت کنیم. این مطلب را از دست ندهید و همراه ما باشید.
انقباض دوپویترن یا بیماری وایکینگ چیست؟
انقباض دوپویترن (Dupuytren’s Contracture) که با نام بیماری وایکینگ (Viking disease) هم شناخته می‌شود بیماری بوده که به تدریج باعث ضخیم شدن بافت‌های همبند کف دست می‌شوند و بعد از مدتی زخم‌هایی روی پوست کف دست ایجاد می‌کنند. این بیماری اغلب بدون درد بوده، البته کیس‌هایی هم بوده‌اند که درد را گزارش داده‌اند. با این حال اصلی‌ترین نشانه این بیماری و وضعیتی که برای بیمار پیش می‌آید خم شدن و انقباض انگشتان دست به سمت کف دست است، حالتی که محدودیت حرکتی برای فرد ایجاد می‌کند. در واقع در چنین حالتی فرد قادر به حرکت دادن انگشتان خود نخواهد بود.
محققین بر این باور هستند که این عارضه کاملا ژنتیکی بوده و البته درمان قطعی هم برای آن وجود ندارد و روش‌های موجود تنها به تسکین و بهبود علائم کمک می‌کنند. به علاوه اینکه علائم بیماری ممکن است بعد از گذشت ماه‌ها یا حتی سال‌ها پیشرفت کنند.
در این بیماری برجستگی‌های کوچکی (ندول) بر روی فاسیای دست رشد می‌کنند. فاسیا در واقع بافتی نواری بوده که شبیه به لاستیک است و در زیر پوست شما از دست و انگشتان آن پشتیبانی می‌کند. به طور کلی این ندول‌ها ممکن است منجر به تشکیل بافت‌های ضخیمی در زیر پوست دست شوند. تا جایی که این ضخامت مانع حرکت انگشتان می‌شود و به سختی می‌توانید آن‌ها را صاف کنید.
به یاد داشته باشید که این ندول‌ها اغلب خوش خیم هستند و نشانه سرطان نیستند. در واقع می‌توانید به کمک جراحی و روش‌های کم تهاجمی‌تر مسیر درمانی را طی کنید.
علت انقباض دوپویترن چیست؟
همان‌طور که بالاتر هم اشاره کردیم علت دقیق این ماجرا هنوز مشخص نیست، با این حال متخصصین بر این باور هستند که این عارضه علت ژنتیکی دارد.
در نتیجه اگر در خانواده خود سابقه این بیماری وجود داشته باشد شانس ابتلای شما به آن بیشتر خواهد شد. به علاوه اینکه انقباض دوپویترن شایع‌ترین اختلال ژنتیکی بوده که بافت‌های همبند را درگیر می‌کند. علاوه بر این‌ها برخی فاکتورها هستند که احتمال بروز بیماری را افزایش می‌دهند. از جمله:
- جنسیت، مردان بیشتر از زنان در معرض خطر این بیماری هستند
- افرادی که سابقه ژنتیکی دوپویترن دارند
- افرادی که دیابت دارند
- افرادی که بیماری عروقی دارند
- افرادی که الکل زیادی مصرف می‌کنند
- افرادی که صرع یا سابقه بیماری‌های تشنجی دارند
- و…
علائم و نشانه‌های انقباض دوپویترن کدام‌اند؟
بالاتر اشاره کردیم که علائم این بیماری ممکن است در طی ماه‌ها یا حتی سال‌ها پیشرفت کنند. بنابراین ممکن است در مراحل اولیه نشانه‌های مشخصی مشاهده نکنید. به طور کلی علائم این بیماری طبق یک روال مشخص نمایان می‌شوند که در ادامه به ترتیب آن‌ها را بررسی خواهیم کرد:
- ندول‌ها: برجستگی‌های کوچکی که در زیر پوست دست ایجاد می‌شوند. این ندول‌ها عموما در انتهای انگشتان هستند، جایی که به کف دست می‌رسند. گاهی اوقات این ندول‌ها دیده می‌شوند و گاهی هم با لمس کردن احساس می‌شوند. به علاوه اینکه اغلب این ندول‌ها به خودی خود از بین می‌روند. همچنین ندول‌ها باعث شده تا پوست اطراف آن‌ها فرو رفته و ملتهب به نظر برسد.
- بافت‌های ضخیم طنابی: با گذر زمان، ندول‌ها ممکن است به شکل بافت‌های ضخیم طنابی تغییر ظاهر دهند و روی فاسیای شما رویت شوند. این بافت ضخیم منجر به کشیده شدن انگشتان می‌شود و دائما احساس می‌کنید که انگشتان به سمت کف دست کشیده می‌شوند.
- انقباض انگشتان: شایع‌ترین و البته پیشرفته‌ترین نشانه این بیماری انقباض است. در نهایت این بافت‌های طنابی به قدری ضخیم و سفت می‌شوند که صاف نگه‌داشتن انگشتان تقریبا غیر ممکن است و دائما به سمت کف دست خمیده می‌مانند.
علاوه بر این موارد از دیگر علائم این بیماری می‌توانیم به التهاب، تورم، درد، سوزش و خارش پوست نیز اشاره کنیم.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟
همان‌طور که گفتیم علائم این بیماری در مراحل اولیه بسیار ناچیز هستند و تشخیص زمان درست برای مراجعه به پزشک را دشوار می‌کنند. به طور کلی پیشنهاد ما به شما این است که در صورت مشاهده پیشرفت علائم حتما تجربیاتی که در دو هفته اخیر داشته‌اید را با دکتر ارتوپد در میان بگذارید، قبل از اینکه علائم پیشرفت بیشتری داشته باشند. یکی از راه‌کارهایی که می‌توانید با آن ببینید علائم در چه مرحله‌ای هستند این است که دست خودتان را بر روی یک سطح صاف بگذارید و ببینید که کف دست با سطح چه تماسی دارد و میزان کشیدگی و انقباض انگشتان در چه وضعیتی است. همچنین دقت کنید که این بیماری می‌تواند تمامی انگشتان دست را درگیر کند.
تشخیص و راه‌کارهای درمانی انقباض دوپویترن
اصلی‌ترین روش تشخیص این بیماری معاینه بالینی و فیزیکی دست بیمار است. در واقع پزشک با بررسی وضعیت دست‌ها، میزان خمیدگی انگشتان و بازه حرکتی آن‌ها قادر به تشخیص بیماری است. به علاوه اینکه در شرایط بسیار نادر، زمانی که تشخیص به وسیله معاینه ممکن نباشد متخصص به سراغ عکسبرداری می‌رود.
بعد از تشخیص نوبت به دنبال کردن راه‌کارهای درمانی می‌رسد. دقت کنید که روش‌های درمانی با توجه به شدت پیشرفت بیماری، وضعیت بالینی بیمار، سن و… دنبال می‌شوند. از شایع‌ترین روش‌هایی که به منظور کنترل پیشرفت بیماری در دسترس هستند می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
- سوزن زدن
- تزریقات
- جراحی
فراموش نکنید که این روش‌ها اغلب در مراحل پیشرفته مورد استفاده قرار می‌گیرند. در واقع در مراحل ابتدایی که علائم خفیف هستند نیازی به این روش‌ها نیست.
به علاوه اینکه این بیماری به طور قطعی قابل درمان نیست و تنها می‌توان به کمک این روش‌ها آن را مدیریت کرد. همچنین در بسیاری از مواقع حتی بعد از جراحی هم علائم بیماری گاها برمی‌گردند.
اگر در مورد راه‌کارهای درمانی به اطلاعات بیشتری نیاز دارید همین حالا سری به بهترین سایت نوبت‌دهی مطب پزشک یعنی درمانکده بزنید.
سخن پایانی
همان‌طور که دیدید انقباض دوپویترن یک عارضه ژنتیکی بوده که در مراحل اولیه علائم مشخصی ندارد. از جمله بیماری‌هایی که درد چندانی ندارد اما می‌تواند محدودیت‌های حرکتی بسیاری برای بیمار به همراه داشته باشد. این بیماری با گذشت زمان پیشرفت می‌کند، به همین خاطر تشخیص به موقع آن امری ضروری است. اگر در این زمینه به اطلاعات بیشتری نیاز دارید سری به سایت درمانکده بزنید. درمانکده علاوه بر دارا بودن یک مجله پزشکی بروز، لیست کاملی از متخصصین را به همراه راه ارتباطی‌شان در اختیارتان می‌گذارد. از متخصص مغز و اعصاب گرفته تا بهترین متخصص ارتوپد و…